Podziękowania

.... bo co można dać za serce- tylko serce. Nic innego nie będzie miało takiego wymiaru zapłaty za to dobro, które Małgosia zrobiła dla powodzian. Kolor papieru nie ma tu znaczenia gdy zmierzymy to wszystko co pozostało. Bo czy można zmierzyć poświęcenie, dobroć, bezinteresowność, radość i nadzieję które wniosła Małgosia organizując punkt pomocy w garażu u państwa Bartosz? Jestem bardzo przywiązana do tej ziemi do mojej ukochanej wsi Bijasowice z radością wracam teraz do domu i widzę domy kolorowe, ciepłe bez mokrego śladu na murze, ludzi zadowolonych koszących trawniki w pięknych zielonych ogrodach. Może piszę górnolotnie i właściwie nie pisałabym wcale bo przecież Małgosia o tym wszystkim wie i widzi, ale bardzo wstrząsnął mną artykuł w gazecie szkalujący Małgosię i nie tylko ją. Mam nadzieję że już nigdy nie będę odpływała łódką z mojego domu i mam nadzieję że gdy tylko ktoś będzie potrzebował pomocy w jednym szeregu staną ci z białymi, różowymi, niebieskimi, zielonymi itp. papierami podwiną rękawy i zaczną działać. Piszcie o dobrych rzeczach, bo na drugi raz liczba niosących pomoc może być znacznie mniejsza. Poszukajmy pozytywnej strony życia. Małgosiu w moim sercu zawsze będziesz.